خلبانی که با بیش از 100 پرواز جنگی،"الامیه"،"البکر" و "الدوره" را نابود کرد
او قصد داشت با ناامن کردن بغداد از انجام کنفرانس سران کشورهای غیرمتعهد در این شهر جلوگیری کند، به همین علت صاعقه‌‌وار از سد دفاع هوایی بغداد گذشت و شهر را بمباران کرد و با وجود اصابت موشک عراقی، در آخرین لحظات با یک عملیات استشهادی هواپیما را به ساختمان هتل کوبید.
تاریخ انتشار : يکشنبه ۲۶ مرداد ۱۳۹۳ ساعت ۰۹:۳۴
به گزارش
زاهدانه ، در هر کشوری شناخت اسطوره‌های مقاومت برای نسل‌های آینده یک ضرورت است.
آشنایی با اسطوره‌های شهادت و مقاومت ایران اسلامی که ویژگی منحصر به فرد ایمان و معنویت را با آمادگی رزمی و دفاعی خود تلفیق کردند برای نوجوانان و جوانان کشورمان، جذاب و مفید است.
اگرچه همه شهدا و جانبازان و آزادگان و ایثارگران مقاوم و سربلند و عزیز، ستارگان آسمان ایران اسلامی هستند و هرکس در هر شغل و مسئولیتی که قرار دارد و نفس می‌کشد، مدیون این فداکاری‌ها و از جان گذشتگی‌ها است.
امیر سرلشکر خلبان "شهید عباس دوران" سال 1329 بود که عباس در شیراز پا به عرصه اصلی نهاد. سال 1351 بعد از اتمام تحصیلات به دانشگاه خلبانی نیروی هوایی ارتش رفت.
با اتمام دوره مقدماتی جهت ادامه تحصیل به آمریکا اعزام شد و با اخذ نشان و گواهینامه خلبانی به ایران بازگشت.
با آغاز جنگ تحمیلی خدمت خود را در پست افسر خلبان شکاری و معاونت عملیات فرمانده پایگاه سوم شکاری نفتی "شهید نوژه" ادامه داد و در طول سال‌های دفاع مقدس بیش از یکصد سورتی پرواز جنگ انجام داد.
عباس دوران در تاریخ 7 آذر 1359 اسکله "الامیه" و "البکر" را غرق کرد و در عملیات فتح‌المبین حماسه آفرید.
او قصد داشت با ناامن کردن شهر از انجام کنفرانس سران کشورهای غیرمتعهد در این شهر جلوگیری کند، به همین علت صاعقه‌‌وار از سد دفاع هوایی بغداد گذشت و شهر را بمباران کرد اما اصابت موشک عراقی باعث شد هواپیما آتش بگیرد.
"عباس دوران" شجاعانه به طرف پالایشگاه "الدوره" پرواز کرد و همه بمب‌ها را بر روی پالایشگاه فرو ریخت.
قسمت عقب هواپیما در آتش می‌سوخت؛ " کاظمیان" خلبان دوم با چتر نجات به بیرون پرید اما عباس دوران به سمت هتل سران ممالک غیرمتعهد پرواز کرد. او در آخرین لحظات با یک عملیات استشهادی هواپیما را به ساختمان هتل کوبید.
امیر دلاور 40 ساله ایران اسلامی در روز سی‌ام تیرماه سال 1361 ابراهیم‌وار در آتش عشق حق سوخت.
بعد از این واقعه فضای شهر بغداد در هاله‌ای از دود فرو رفت و تبلیغات صدام درباره امنیت بغداد نقش برآب شد. بدین ترتیب اجلاس سران غیرمتعهد‌ها به علت فقدان امنیت در بغداد برگزار نشد.
بعد از 20 سال تنها قطعه‌ای از استخوان پا به همراه تکه‌ای از پوتین عباس به میهن بازگشت و روز دهم مرداد 1381 در شیراز به خاک سپرده شد. روحش شاد و راهش پر رهرو باد.انتهای پیام/
