اما بسیاری از رسانه های غرب و دیگر نقاط جهان به سرعت این ادعا و تبلیغات بی اساس اسرائیل را پذیرفتند- شاید برای چشم بستن بر ترس و وحشتی که بر سر غیرنظامیان بیگناه از جمله زنان و کودکان باریده می شود؛ زنان و کودکان بیگناهی که بخش عمده تلفات حملات بیرحمانه اسرائیل را تشکیل می‌دهند-.
رسانه های غرب مانند روزنامه نیویورک تایمز، شبکه های بی بی سی ، و سی ان ان ، و شبکه ها و روزنامه های دیگر تلاش کرده اند حملات خشونت آمیز اسرائیل را که به طور عمده غیرنظامیان را هدف قرار داده است کم اهمیت جلوه دهند. این رسانه ها اخبار دیگر را به عنوان مهم ترین رویدادهای خبری جهان مطرح می کنند و در ذیل خبرها به اخبار مربوط به تهاجم اسرائیل به غزه می پردازند. همچنین این رسانه ها از تهاجم اسرائیل به خاک غزه صرفاً به عنوان یک درگیری یاد می‌کنند.
این سازمان های رسانه ای مدت های طولانی است که بی طرفی و اخلاق خبرنگاری را کنار گذاشته اند و با رویکردی جانبدارانه درباره تهاجم اسرائیل گزارش می دهند. بسیاری از مقامات بلندپایه این سازمان های رسانه ای، حامیان شدید رژیم صهیونیستی هستند و بنابراین تعجبی ندارد پوشش های خبری این رسانه ها درباره تحولات غزه جانبدارانه باشد.
اما سؤالی که مطرح می شود این است که چه تعداد از رسانه های خبر به خود جرات داده اند اعلام کنند اسرائیلی های مسلح به تسلیحات غرب از سال 1967 از لحاظ نظامی نوار غزه را به اشغال درآورده اند. اشغال این منطقه که 47 سال از آن می گذرد، یکی از بزرگترین، خونبارترین و خشونت آمیزترین اشغالگری ها در تاریخ بشر به شمار می رود. اسرائیلی ها در هفت سال اخیر بالغ بر دو هزار و 500 غیرنظامی را در غزه کشته اند.
یک هئیت حقیقت یاب که پارسال برای تحقیق درباره جنایات اسرائیل به غزه اعزام شده بود، در حالی از این سفر بازگشت که از جنایات اسرائیل به شدت وحشت زده شده بود. اعضای این کمیته ، اسرائیلی ها را به عنوان دیکتاتورهای خشن مقصر قلمداد کردند. آنها اعلام کردند اسرائیل با حمایت حامی اصلی خود آمریکا، » از سال 2007 نوار غزه را به شیوه ای بیرحمانه محاصره کرده است. این رژیم دسترسی هوایی، زمینی و آبی را به نوار غزه غیرممکن ساخته است. امکان ورود هیچ چیز به این منطقه یا خروج از آن وجود ندارد. این منطقه کوچک محل زندگی حدود یک میلیون و 700 هزار نفر است.» این گروه حقیقت یاب نوار غزه را « بزرگترین زندان رو باز جهان» توصیف کرد.
محاصره هفت ساله نوار غزه موجب وخامت اوضاع اقتصادی غزه، نابودی زیرساخت ها و توقف دسترسی به کالاهای اساسی مورد نیاز زندگی روزانه شده است. هدف اسرائیلی ها از محاصره نوار غزه، ناامید و درمانده کردم مردم غزه و جلوگیری از دسترسی آنها به کالاهای اساسی مورد نیاز است. اما آیا روزنامه نیویورک تایمز این اقدامات ظالمانه اسرائیل علیه غیرنظامیان را گزارش می دهد؟ قطعاً چنین نیست.
کمیته حقیقت یاب همچنین پی برد که « ارتش اسرائیل برای تخریب منطقه ای که منطقه ورود ممنوع اعلام کرده است، هر چند وقت یک بار به نوار غزه حمله می کند. تانک ها، بلدوزرها ، و جیپ های ارتش اسرائیل با پشتیبانی بالگردها و هواپیماهای بدون سرنشین ، به طور سازمان یافته درختان میوه و زمین های کشاورزی را در نوار غزه از بین می برند. زیرساخت های شهری در این منطقه نیز تخریب می شود. این زیرساخت ها شامل صدها واحد مسکونی، دیوار و مرغداری ها است. - مزارع و مساجد نیز در این منطقه تخریب می شوند.- » اما آیا شبکه بی بی سی چنین تجاوزهای آشکاری را گزارش کرده است؟ پاسخ به این سؤال نیز منفی است.
هفته پیش، یکی از دانشگاهیان برجسته اسرائیل پیشنهاد کرد نظامیان اسرائیلی باید با پیشروی در غزه به زنان و دختران فلسطینی تجاوز کنند. وی هدف خود را از طرح این ایده، این اقدام شکستن کمر مقاومت دانست! آیا شبکه سی ان ان چنین پیشنهاد شنیعی که مشابه رویکرد نازی هاست، در صدر اخبار خود گزارش داده است؟ جالب اینجاست که اسرائیلی هایی از این دست که چنین ایده هایی در سر دارند، تلاش می کنند جهان را درباره تهدید هسته ای ایران متقاعد کنند. اما مردم غزه به خوبی دوست را از دشمن تشخیص می‌دهند.
شادی ارتش اسرائیل به خاطر برتری نظامی خود در تهاجم علیه مردم بی دفاع غزه پیروزی هایی کسب کند. اما آیا این برتری نظامی صلح به همراه خواهد داشت؟ به طور قطع تا زمانی که خشونت های اسرائیل برای کشتار مردم بیگناه ادامه دارد، چنین صلحی حاصل نخواهد شد.
انتهای پیام/
